Samenvatting

Wanneer er een engel aan je verschijnt, dan zeg je toch geen 'ja-maar' meer? Helemaal niet als je zo geoefend in het geloof bent als Zacharias.

Toch vraagt Zacharias aan de engel die zegt dat hij een zoon zal krijgen: "hoe zal ik dat weten?"  Het harde feit is ook dat het niet kan, want Zacharias en Elizabeth zijn allebei oud. Bij Zacharias blokkeert het ineens. Iets wat hij lang verwacht had en naar had uitgezien gaat nu gebeuren, maar het is moeilijk om dat te geloven.

Bij ons kan het ook zo zijn. Dat we tegen onszelf oplopen als we naar de harde feiten kijken die er liggen. Voor de zoveelste keer in de zonde vallen, ondanks dat je leeft van genade. De gedachte "als het echt was in mijn leven dan zou ik niet....." kan zomaar in je naar boven komen. Er kunnen 'ja-maars' en tegenwerpingen zijn. God weet ervan. Hij is minder verbaasd over ons dan wij zelf zijn. Hij gaat ook niet aan ons zitten sleutelen om nog iets van ons te maken, maar wij moeten met Christus de dood in om gered te worden. Het gaat niet om ons. We leven van Zijn genade en door Zijn verbond en dat vieren we tijdens het avondmaal.

Na de tegenwerping van Zacharias gaat Gabriël niet uitleggen hoe hij tegen de feiten in toch een zoontje krijgt. Hij zegt alleen maar: "Ik ben Gabriël, die voor God sta."  Hij komt van Hogerhand; is de engel die het dichtst bij God staat.

Jezus zei tegen al ons 'ja-maar': "wie tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen." Geenszins betekent nooit nooit. Denk niet dat jij de grote uitzondering bent op de regel en dat jij zo zondig bent dat Hij jou niet hebben kan. Dat lijkt nederig, maar is pure hoogmoed. Je bent gewoon een zondaar die bij Hem terecht kan en dat is maar goed ook. We mogen komen en kopen zonder geld en zonder prijs. Zoek niet naar dingen die jij op tafel kan leggen. God zegt: "hoor naar Mij en uw ziel zal leven." Bij het avondmaal is het alleen maar ontvangen uit Zijn hand.

God heeft het laatste woord. Zacharias moet zwijgen totdat Gods woorden vervuld zijn. Het ongeloof van Zacharias snoert hem de mond (ons ongeloof snoert ons ook de mond). Het fantastische van dit teken is dat het ongeloof het zwijgen wordt opgelegd, maar dat daarmee het geloof wordt gewekt. Zacharias' zwijgen is het teken dat het waar is wat door de hemel is gezegd. Wij krijgen het vanmorgen ook: brood in de mond en een beker aan de lippen. God vraagt van ons om op te houden met praten, maar alleen maar te gedenken en geloven. Zo zeker als wij het brood en de wijn proeven, nog veel zekerder is Zijn belofte aan ons gegeven.

Iedereen mag delen in het wonder van Zacharias. Het volk wat aan het wachten was ziet aan Zacharias dat God bij hem voorbijgekomen was. Iedereen die tegen de verdrukking in hoopte krijgt een teken. Na negen maanden zong Zacharias ervan: "Lof aan de God van Israël, de Heer die aan Zijn erfvolk dacht".

Laten wij er ook van gaan zingen dat de vijand het laatste woord niet heeft. Het licht is opgegaan en schijnt over ons leven. We mogen ervan eten en drinken en dat zal het laatste woord hebben, totdat Hij komt!

Amen