Samenvatting

Abraham trekt regelrecht naar Sichem, naar de eik van More. Dat was een geheiligde plek waar een altaar gebouwd kon worden. In het Pantheon van Rome kon in elke hoek ook een altaar neergezet worden, voor meerdere godsdiensten. Abraham bleef in Gods liefde, zodat hij vrucht draagt. Hij doet het gewoon, zonder dat hij Jezus kende. In de Bijbel wordt dit eerste liefde genoemd. Het is niet de bedoeling dat dit overgaat, zoals Jezus tegen de gemeente van Efeze zegt “dit heb Ik tegen u, dat u uw eerste liefde verlaten hebt” (openbaring 2).

Wel opvallend dat Abraham een altaar bouwt op een plek waar ook andere altaren staan. Abraham scheidt zich dus niet af, maar zoekt de Kanaänieten op. Hij beleeft het geloof tussen de mensen. Hiermee neemt Abraham wel het risico dat hij belachelijk gemaakt wordt, want zijn God was (in tegenstelling tot de afgoden die in dat land gediend werden) niet zichtbaar. Het kan ook nieuwsgierigheid gewekt hebben bij de Kanaänieten. Hierdoor kon Abraham een levende getuige worden van wie God voor hem is. God had zelfs een voorkeur voor deze plek, want de Heere verscheen in Sichem aan Abraham (vers 7). God is niet bang voor deze wereld, maar Hij heeft deze wereld lief. De theoloog Bonhöffer zei dat Jezus leefde als gezondene van de Vader en wandelde onder de (gewone) mensen.

Abraham had het wel nodig dat God aan hem verscheen, want hij was wel een vreemdeling in dat land. God herhaalt de boodschap als bevestiging. Zo hebben wij het ook nodig dat God af en toe voorbij komt in ons leven. Het is dan wel belangrijk dat we bij het altaar leven. Als je de Bijbel dicht laat snoer je eigenlijk de mond van God; dan is het logisch als je niets meer hoort. Bij de viering van het heilig Avondmaal komt God nog dichterbij en daalt nog lager af naar ons. God herhaalt dan weer de bekende boodschap over het lichaam en bloed van de Heere Jezus Christus. Zo zeker als we het brood en de wijn zien, zo zeker mogen we dan zijn van Gods liefde voor ons mensen. Gedenk en geloof! Hoe onmogelijk het soms ook lijkt. Wat zijn we soms een stuk ongeluk. God kan ons echter hebben zoals we zijn.

Het is armoedig als je het alleen maar doet met een bijbel-app met 1 tekst per dag. Zorg dat je een altaar hebt, een binnenkamer waar je de Bijbel leest en bidt. Als dat er bij ingeschoten is, bouw dan in deze week van voorbereiding een altaar. God wil niet incidenteel, maar structureel met ons verbonden zijn, zoals bij de wijnstok: “blijf in Mij”. Zorg ervoor dat je met Hem verbonden blijft. Dat is de enige manier om het verschil te maken in deze wereld. Abraham bouwde een paar keer een altaar, maar toen hij dat niet deed kwam hij in Egypte terecht (vers 9 en 10). Toen kwamen er problemen. Abraham maakt een leugenachtige afspraak met zijn vrouw Saraï om zijn leven te beschermen. Het was echter een halve waarheid en dus een hele leugen. Abraham raakte God kwijt nadat hij het altaar had verlaten. En dat voor de vader der gelovigen! Waar ben jij mee bezig en waar ben jij in verzeild geraakt? Wees eens eerlijk: dat is jezelf beproeven.

Gelukkig greep God in: “maar de Heere trof de farao” (ver 17). De Heere gaat Abraham terug roepen. Abraham blijkt de schuldige te zijn, niet de farao. Dat kan ons ook overkomen, dat we door ons gedrag slechter zijn dan mensen van de wereld. Abraham wordt door de farao als ongewenste vreemdeling het land uitgezet. Gelukkig komt Abraham weer bij het altaar in Bethel terecht en hij roept daar weer de naam van de Heere aan (Genesis 13: 4). Er is dus genade te over voor ons.

Amen