Samenvatting

400 jaar voor Christus dronk de filosoof Socrates een gifbeker. Hij dronk de beker van het sterven koelbloedig leeg. Jezus dronk de beker van het oordeel. Hij was vol angst om door God verlaten te worden. We zien Jezus hier als mens. Hij zoekt steun bij Zijn discipelen, maar deze slapen. Jezus moet deze weg in uiterste eenzaamheid gaan. Hij zoekt niet alleen steun bij de discipelen, hij gaat ook naar hen toe uit liefde. Hij wil niet dat ze struikelen: “waak en bid, opdat u niet in verzoeking komt; de geest is wel gewillig maar het vlees is zwak”.

In vers 38 zegt Jezus tegen de discipelen dat ze hier moeten blijven. Zelf gaat Hij nog een klein stukje verder. Daar bidt Hij drie keer. In Zijn gebeden is een lijn te zien; de lijn van overgave “laat Uw wil geschieden”. Aan het eind van de drie gebeden kan Jezus in overgave zeggen: “sta op, laten wij gaan; zie, hij die Mij verraadt is dichtbij.” Zo drinkt Hij de beker van ons tot de laatste druppel. Jezus werd verlaten zodat wij nooit meer verlaten hoeven te worden.

In ons leven kunnen we ook te maken hebben met lijden en zorgen (coronavirus, ziekte, depressie). We mogen God bidden of Hij het virus wil laten verdwijnen, maar laten we daarnaast gehoorzamen in de weg die God wijst. Gehoorzaamheid moet je leren. In momenten van strijd, maar ook in momenten dat je leven z’n gangetje gaat. De Geest wil ons deze gehoorzaamheid leren. Hij doet dit door onze blik te richten op Jezus. In Hebreeën staat dat Jezus ook in alles verzocht is geweest, maar zonder zonde. Hij lijdt mee met ons en roept op tot gehoorzaamheid. Hij waakt en bidt als wij slapen. Hij wil ons moed geven om door te gaan. Laten we zo op weg gaan in dit leven, wetend waar ons Thuis is.