Samenvatting

Patmos is een klein eiland waar de Heere Zijn kerk gaat bemoedigen. Jezus zoekt Johannes hier op. Hij weet hem te vinden. Hij weet ook ons te vinden thuis in quarantaine.

Johannes had Jezus vroeger gezien in Zijn Mensheid. Nu mag hij Jezus zien in Zijn Godheid. Hij mag nu schrijven over Zijn verhoging in plaats van over Zijn vernedering. Johannes heeft Jezus zien sterven en ziet Hem nu in Zijn heerlijkheid. Hij valt op de grond uit vrees en ligt vlak voor Jezus’ vurige voeten. Had Jezus niet het recht om hem te vertrappen? Om ons te vertrappen? Als we bedenken hoe vaak wij Jezus al op Zijn hart getrapt hebben? Maar Jezus legt Zijn rechterhand op hem om hem te bemoedigen en de angst weg te nemen. Hij zoekt contact om te helen. Als Jezus Zijn rechterhand uitstrekt bukt Hij, gaat Hij door de knieën.

Wie voor Jezus op de grond valt hoeft niet bang te zijn. Wie zijn rug recht houdt wel.

Jezus neemt de angst weg; Hij zegt: “vrees niet. Ik ben de Eerste en de Laatste”. Hij spreekt de voor Johannes bekende ‘Ik ben’ woorden uit. Hij is de Eerste en de Laatste van de wereld, van ons leven, van elke dag.

Hij is dood geweest. De dood moest Jezus laten gaan; moest zijn sleutels inleveren. Dat Jezus uit de dood is opgestaan wordt door velen niet geloofd in deze tijd van ‘meten is weten’.

Omdat Jezus leeft gaat de deur van de dood eens voor ons open en zullen we opstaan met een nieuw lichaam. U zij de glorie, Opgestane Heer! U zij de victorie, nu en immermeer.

Amen