Samenvatting

In het logo van de protestantse kerk zie je de wereld (de schepping van God) , het achtarmige kruis en een duif. Het licht straalt van binnenuit naar buiten, en de kruizen, verwijzend naar de achtste dag waarop Jezus is opgestaan, verwijzen naar opstanding en  eeuwigheid. De duif is het teken van de Heilige Geest, de voortgang van Gods werk.

De Heilige Geest viel met de deur in huis….

Het kader van de preek: het evangelie van Markus begint met Jezus’ komst, zijn leven, lijden en sterven en het leven na Zijn opstanding. In Handelingen lezen we dat Jezus naar de hemel moest gaan om daarna Zijn Geest  te kunnen sturen. De discipelen moeten in Jeruzalem blijven wachten.

Wachten is een voortdurend thema in de Bijbel. Denk aan Abraham en Sara, Jozef, Mozes, David, Simeon en Paulus. Wachten kennen wij ook: op werk, een huis, een mens, de leiding van God. We weten niet hoelang, maar het lijkt altijd een lange tijd. Voor ons idee gebeurt er vaak niets, gaan we zelf op zoek en God zo voor de voeten lopen. Toch kan je in zo’n wachtperiode nieuwe dingen leren, andere inhoud aan je leven geven of een andere wachthouding aannemen. Het kan een vruchtbare periode zijn, die ons voorbereid op de toekomst. Wachten op God. Dat doen de apostelen op basis van de woorden van God; zij blijven waar ze zijn, ze wachten eensgezind met elkaar en ze gaan met elkaar en met God in gesprek.

Dat geldt ook voor ons, in het hier en nu.

Hoe reageer je op het werk van de heilige Geest: spot je ermee of brengt het je bij God met de vraag: wat heeft dit te betekenen?

In deze geschiedenis gaat het over een geluid als van storm, vlammen als van vuur en mannen die in andere talen spreken. De mensen snappen er niets van; wat is dit? Het is ook een uitzonderlijke gebeurtenis, alleen met Pinksteren ging het neerdalen van de Geest met zoveel ‘geweld’. De Geest daalde op Jezus neer in de vorm van een duif, dat was stil en rustig. Paulus zegt dat de Geest in ons is en getuigt dat we kinderen van God zijn. Soms vinden we het gewone een teleurstelling, wij willen liever iets meeslepends en emotioneels. Dat is mooi, maar dat is niet het kenmerk van het ware.

De Geest spreekt altijd in jouw taal over de grote werken van God. Lastig, wij zijn zo gericht op onze geloofsbeleving.

We zien hier een negatieve (Zij zijn vol zoete wijn) en positieve reactie (En zij waren allen buiten zichzelf en raakten in onzekerheid, en de één zei tegen de ander: Wat wil dit toch zeggen?) Hoe moeten we deze gebeurtenis duiden?  Hoe reageren  wij op het werk van de Geest? Zijn we van slag en lijken we de weg kwijt te zijn? Als de Geest in je werkt, hoeft alles niet meteen duidelijk te zijn. Het moment om naar de Schrift te gaan en te leren wat God jou wil zeggen.

Het werk van de Geest: wachten en vervullen. Stel je open voor het onderwijs vanuit de Bijbel en voor groei van je geloof.