Samenvatting

Johannes gaat op een vertrouwelijke manier met zijn lezers (de gemeente van Efeze, maar ook u/jou)
in gesprek: ‘lieve kinderen’. Mooi hoe liefdevol hij refereert naar de geloofsband die is ontstaan door
de Heilige Geest. Johannes en zijn ‘kinderen’ zijn met elkaar gezegend. Johannes’ lezers zijn in het
licht van Gods liefde gezet; uit God geboren. Door Gods genade word je verzoend en vernieuwd naar
een geliefd kind van Abba. Het is iets om je over te verwonderen als God door mensenwoorden heen
werkt, zodat je in de werkelijkheid van Gods liefde komt te leven!
Johannes benadrukt dat het tweede gebod, wat voor God even heilig is aan het eerste, heel
belangrijk is. Namelijk dat we moeten liefhebben met daad en in waarheid, in het leven van alledag.
De liefde van God komt tot z’n eindbestemming (volmaakt) als deze door jou geleefd wordt naar de
ander toe. De liefde stagneert als deze alleen in ons eigen hart blijft of als het blijft bij de liefde tot
God alleen.
Het is geen overbodige aansporing om de liefde te leven, omdat dat moeilijk is als je telkens weer
gekwetst wordt. Maar Jezus zei: Zeven keer zeventig keer anderen vergeven. Van die vergeving
moeten we zelf ook leven, omdat wij God ook zo vaak kwetsen. Vergeven betekent dat je iets krijgt
van het genadige hart van God. Er valt voortdurend te oefenen om lief te hebben, niet met de mond,
maar met de daad, door bijvoorbeeld tijd, overvloed en geld te geven.
Liefhebben doe je door je hart steeds af te stemmen op onze genadige God. Hij heeft zo lief zonder
enige voorwaarde of reserve, door Zijn genade zijn we en worden we Zijn kinderen genoemd! Door
op Hem te zien, ga je over tot actie. Dat gaat gepaard met zelfverloochening, dwars door je eigen
gevoelens en tegen je eigen hart in. Dit is een kruis over jezelf, maar zo mag je Christus op een
vrolijke (!) manier navolgen.
Als we zo leven, weten we dat we uit de Waarheid zijn. Dit is een vrucht, waardoor je verzekerd mag
zijn van je geloof. Zo mag je je hart geruststellen voor God. Ondanks je tekorten en onvolmaaktheid,
mag je leven in Zijn Waarheid. Dat is geen theorie, maar daadwerkelijk leven in de werkelijkheid van
God. Het is mooi als je je hart gerust mag stellen voor God, want dan leef je dicht bij God. Je kunt
God open en eerlijk aankijken en in alle vrijheid je hart voor Hem openleggen. Ook in de psalmen
wordt dit gedaan, zie bijv. Psalm 17.
Als ons hart ons niet veroordeelt, hebben wij vrijmoedigheid om tot God te gaan. Vrijmoedigheid
hebben is mooi! Johannes gaat ervan uit dat het normaal is dat er niets tussen God en ons instaat.
Schijnbare vrome woorden over onvrijmoedigheid is echter een teken van geestelijke armoede.
Soms veroordeelt je hart je wel, omdat je leven niet verdragen kan worden door Zijn heilig recht,
zodat je niet voor Hem kunt bestaan. (Psalm 130) Maar dan is God meer dan ons hart. Bekeer je tot
Hem! Hij is zoveel hoger, Zijn gedachten zijn zoveel groter. Geloven is, dwars tegen je eigen hart in, je
vastklampen aan Hem! Denk aan het doopformulier: Als wij soms door zwakheid in zonde vallen,

zullen wij aan de genade van God niet vertwijfelen. Omdat wij een eeuwig verbond van genade
hebben, kom je het oordeel voorbij.
Meerdere keren staat in de Bijbel dat wat wij dan ook maar bidden in geloof, zullen ontvangen. Het is
belangrijk dit goed in de context te lezen, namelijk: wij nemen Zijn geboden in acht en doen wat
Hem welgevallig is. Dit is geen voorwaarde, maar een feit. Dat wil zeggen: Wanneer je leeft in Zijn
liefde en deze uitleeft naar je naaste (Zijn geboden en Woord in acht nemen) en daarbij om Gods
hulp en Geest bidt, zodat je meer en royaler kunt liefhebben, geduldig kunt zijn, kunt vergeven, dan
je vanuit jezelf kan, dan zal Hij dat geven! Dat zorgt voor vrijheid en ruimte. Zo krijg je een hart dat
steeds meer op Hem gaat lijken en zo leeft Christus in jou. Dank U wel Heere, dat U dat geeft!
Wij weten dat Hij in ons blijft, doordat Hij ons van Zijn Geest gegeven heeft. Wat een bemoediging
dat je bent verzegeld met de Geest en een woning bent van God door Zijn Geest. Hij is
gegeven...laten we beginnen daarom te danken! Met de Geest kun je niet je eigen gang gaan en zal
je je leven afstemmen op de Geest. Dan leef je, met vallen en opstaan, steeds dichter naar Hem toe,
naar de volmaakte liefde voor God en elkaar!