Samenvatting

Tekst: Mattheüs 15 vers 28
Thema: Een kleine moeder met een grote God

1 Haar geval (vs 22)
De eerste vraag die rijst bij dit gedeelte is: Wie is de Heere Jezus? Houdt Jezus van iedereen, had Hij voor iedereen tijd, bad Hij voor Zijn vijanden? Ja, maar hier komen we Hem toch anders tegen. Jezus negeert de vrouw in dit gedeelte. Ze behoort niet tot Zijn doelgroep, zegt Hij. Hij wijst zelfs haar smeekbedes af.
In het voorgaande gedeelte wordt Jezus opnieuw door de geestelijke leiders van Israël afgewezen. Dan vertrekt Hij naar het buitenland en verschijnt er genade in een gebied waar je het niet verwacht.
Mattheüs schrijft zijn Evangelie voor de Joden. Het gebied van Tyrus en Sidon doet hen herinneren aan de afkomst van de goddeloze Izebel en de geschiedenis van Elia en de weduwe van Zarfath. Juist daar wordt Jezus wel erkend als de Zoon van David. Ze moet geruchten over Hem hebben gehoord. Ze stelt haar vertouwen geheel op Hem; dat is nu geloof.
Deze moeder durft niet al te dicht bij Jezus te komen, maar ze roept naar Jezus. Haar dochter is door een demon bezeten. Dat moet dag in, dag uit, ellende hebben opgeleverd in huis. De nood van haar dochter, is haar nood en daarom vraagt ze of Jezus zich ontfermd over haar. Dit moet toch voor de Heere Jezus als muziek in de oren hebben geklonken?
2 Haar gebed (vs 22)
We zien een biddende moeder en een zwijgende Heiland. Het lijkt wel alsof God niet hoort. Zijn er niet velen die zijn gestopt met bidden, omdat ze geen antwoord kregen? Daar zitten soms heel heftige verhalen bij. Tegelijkertijd is het gebed geen snoepautomaat, waarbij ieder muntje direct wat oplevert. Soms moet je wachten en volharden. De Heere vergeet de gebeden niet. Je krijgt genade op Gods tijd.
Daarna zegt Jezus zelfs dat de vrouw er niet bij hoort. Hij is niet gekomen voor alle mensen. Na de hemelvaart en Pinksteren wordt de opdracht groter, maar hier is Hij gericht op Israël. Dus eerst wordt ze genegeerd en daarna wordt ze afgewezen. Verbazingwekkend genoeg vertrekt ze niet, maar komt ze juist dichterbij en knielt voor Hem. Ze denkt: Al val ik dan buiten Uw volk, ik val toch niet buiten Uw macht?
Nu krijgt de vrouw rechtstreeks antwoord. De heidenen werden gezien als honden en die kwamen niet binnen in het Oosten. Maar er is een kiertje. Jezus spreekt over hondjes en die kwamen weleens binnen.
Als Jozefs broers in Egypte komen, dan houdt Jozef zich onbekend voor ze. Hij spreekt hard met ze, maar er zit een liefdevol hart achter. Hij moet dan ook huilen om de verandering die hij bemerkt bij zijn broers.
Zo gebeurt het hier ook. Het lijkt of Jezus haar van zich afduwt met Zijn linkerhand en naar Zich toetrekt met haar rechterhand, om haar vervolgens te omarmen met beide handen.
3 Haar geloof (vs 28)
De vrouw ligt nog steeds aan Zijn voeten en ontkent Jezus woorden niet. Als ze dan geen kinderdeel kan krijgen, kan ze dan geen hondsdeel krijgen? Ze vraagt om genade op basis van Zijn eigen woorden. Ze redeneert zichzelf er niet buiten, maar juist er binnen. Dat is heilige redeneerkunst.
Soms geeft God eerst duisternis, om Zijn licht des te heerlijker te maken.
De Joden verkruimelden het brood dat Jezus gaf, maar de heidenen eten van die gevallen kruimels. Het is opvallend dat in het Mattheüs Evangelie twee mensen een groot geloof hebben en dat die allebei heiden zijn.
Dat grote geloof betekent niet dat jezelf groot en machtig bent, maar dat je grote gedachten hebt van de Heiland en Zijn genade. Een groot geloof, roept, belijdt en is ootmoedig. Een groot geloof is bezig met andere mensen. Het brengt anderen in het gebed tot God.
In deze vrouw zien we ook Vrouwe Ecclesia. Velen verlaten de kerk, maar laten we bidden tot God: Heere, laat hier in Nederland nog kruimeltjes vallen van uw genade. Of als je, net als deze vrouw, niet meer met je kinderen kunt spreken over de Heere, spreek dan met de Heere over je kinderen.
Als de vrouw weer terugkomt in huis, blijkt haar dochter op Jezus’ Woord te zijn genezen: Er zijn geen grenzen aan Jezus’ macht.