Samenvatting

God heeft een vast voornemen met ons, een plan. Paulus schrijft deze woorden niet om ons onzeker te maken. Het is geen lijstje om aan te moeten voldoen. Dan maak je van Zijn voornemen een soort loterij. Dat is van de duivel, hij maakt wanhopig en onverschillig.

Paulus schrijft aan de gemeente van Rome. Ieder die Zijn naam aanroept zal worden gered, wie je ook bent, wat je ook hebt gedaan, waar je ook vandaan komt. ‘Hen die overeenkomstig voornemen geroepen zijn’. In het Grieks staat er prothesis (prothése). Een hulpstuk. De prothése is de roeping: God past een kunstgreep in. We komen niet meer spontaan tot Hem; zelfs na ontvangen genade valt dat vies tegen. Hij moet ons roepen. In Genesis 3 zet God de roeping in. Hij roept Adam en Eva en ze proberen zich schoon te praten. Ze houden geen schuldbelijdenis, maar leggen de schuld bij de ander. Er is nog geen sprake van aanroepen, maar God antwoordt zoals Hij Zich van tevoren voorgenomen had. Niet op de bonne fooi, maar met een doel. Hij gaat ervoor en gaat door. Hij weet ‘wat voor vlees Hij in de kuip heeft’.

Hij die ons naar Zijn voornemen tevoren bestemd heeft om aan het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te worden. Voor het woord ‘bestemd’ staat in het Grieks prohoritso, dat betekent ‘voorhorizon’. God zet een stip op de horizon en zegt “daar gaan wij naartoe”. Ik roep jou en je mag komen zoals je bent. En daarom worden we vandaag genodigd, want God heeft de stip op de horizon gezet. Richting deze bestemming heeft hij het avondmaal ingesteld ter bemoediging onderweg.