Samenvatting

Onderweg naar Jeruzalem verkondigde Jezus het evangelie. In Jeruzalem heeft hij een zware zielenstrijd. Daarin vindt hij ook een moment van bemoediging van de Vader. In het Kidrondal is de hof Gethsemane, een stille plaats van gebed voor Jezus. Hij vraagt zijn discipelen mee. Hij zegt hen voor zichzelf te bidden, dat ze niet in verzoeking komen. Dat mag ook ons gebed wel zijn, dat we niet ons vertrouwen verliezen, afhaken enz.

De discipelen mogen ver mee, maar Jezus gaat alleen verder. Hij bidt en worstelt alleen, de tweede Adam. Alleen Hij kan de toorn van God dragen. Het is een heilig moment. Wij mogen eerbiedig meekijken.

Dit wilde Hij doen, ook voor mij, wat een wonder! Wij kunnen niets doen om het lijden te verlichten, we maken het eerder erger door onze zonden...opdat wij zouden worden gerechtigheid in Hem.

De Zoon roept de Vader verwachtingsvol aan: Als U wilt neem deze drinkbeker van mij weg. In het OT wordt regelmatig over een drinkbeker gesproken. Jer. 25 en de Psalmen. Beker als beeld voor een oordeel en straf. Die beker is ook voor het volk als ze niet in zijn beker wandelen. De volle beker is het beeld van de straf in volle maat. Die beker krijgt Christus nu plaatsvervangend te drinken. Als we ons niet bekeren zullen we eenmaal de beker van de toorn te drinken krijgen en het leegdrinken overleeft niemand. Het is ondergaan. Niet mijn wil maar de Uwe geschiede. In gehoorzaamheid drinkt Hij die beker. Dat is onze hoop, daarin ligt ons behoud. Overgave is niet de eenvoudigste weg, maar wel een weg die toekomst heeft. Wij danken de Vader en Christus ootmoedig, dat de drinkbeker niet weggenomen is.

Alleen Lukas beschrijft de komst van de Engel, een bode van God (vs. 43). God neemt het lijden niet weg maar hij geeft versterking en bemoediging voor het zwaarste deel. Dat gebeurt vaker in de schrift, denk aan Elia in de woestijn (1 Kon. 19), Daniël in de leeuwenkuil, Jezus na de verzoeking in de woestijn (Markus 1). Zo is God: Hij geeft bemoediging in de zwaarste momenten. Wat zouden Jezus en de engel met elkaar besproken hebben? Het leven van Jezus was lijden met soms een moment van bemoediging (Prof. A. vd Beek, Jezus Kurios).

Voor ons kan dat een email zijn, een kaart, een lied maar ook een engel. Soms voel je het onmiskenbaar: dit komt van God. Zo is Hij onze God in het lijden.

Christus ging het lijden niet uit de weg, het was zijn bestaan opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat. Geen enkel lijden is te vergelijken met het lijden van Jezus in Gethsemane.

In de toepassing ligt het accent niet in versterking voor ons in ons lijden maar het valt louter en alleen op Jezus, die de weg ging van verzoeking. Hier zien we dat de Vader kracht naar kruis geeft, om neer te dalen in te hel.

De Vader onthoudt de Zoon geen zware zielenstrijd. Hij ging eraan onderdoor maar Hij stond weer op. Hij bad des te vuriger. Hij stond op en vond de discipelen slapend.

We zijn bijeen om onze zonden te bedenken en te laten, om te zien op Hem. Er is uitzicht door Hem. Laten we Hem danken daarvoor, in het geloof: God is niet ver weg. Halleluja.