Samenvatting

Want het is allerheiligst, en Hij heeft jullie dat gegeven, opdat jullie de ongerechtigheid van de gemeenschap zouden dragen, om daarover verzoening te doen voor het aangezicht van de HEERE. Leviticus 10 vers 17

‘Eten van het zondoffer’

Spelen met vuur is gevaarlijk; uitblazen van een brand is niet mogelijk.. Zo is het ook met de zonde. Het gaat van kwaad tot erger, de grenzen worden vaker en makkelijke overschreden. Bewaar je mond, je oog, je mond, je hand, je voet, zegt een kinderlied.

De achtergrond van de tekst
De zonen van Aaron; ze zijn nog maar net priester, brengen verkeerd vuur bij het altaar. De Heere regeert direct en doodt hen. Mozes zegt tegen zijn broer dat de eer van de Heere geschonden is. God is barmhartig en geduldig, maar ook heilig en rechtvaardig als een verterend vuur. In hoofdstuk 8 zijn Aaron en zijn vier zonen door Mozes gewijd tot priesters. De tabernakel is klaar, de Ark van het Verbond staat in het Heilige der Heiligen. De priesters worden met water gewassen en daarna mogen ze hun priesterkleding aan. Vervolgens wordt de tabernakel gereinigd en met olie besprenkeld. Ook de hogepriester en priesters worden met olie besprenkeld. Dan wordt een stier geofferd. Een ram wordt op het brandofferaltaar gelegd en ook geofferd. Een tweede ram volgt als wijdingsoffer. Het bloed wordt op de rechteroorlel en de duim en grote teen van de rechterhand en –voet gesmeerd. In hoofdstuk 9 moeten de priesters het zelf doen. Ze weten de instructies. In hoofdstuk 10 gaat het verkeerd; waarschijnlijk waren de priesters dronken en namen ze geen vurige kool van het brandofferaltaar. Het was dus een ontkenning van Christus verzoenende, Priesterlijke werk. Spelen met vuur is gevaarlijk.
Wij zijn door het geloof ook priesters; wij zijn levende dankoffers die ons mogen overgeven aan Christus die Zijn opdracht uitvoeren.

De inhoud van de tekst
Waarom hebben jullie dat zondoffer niet gegeten op de heilige plaats. Het zondoffer is voor degenen die een zonde in onwetendheid hadden gedaan. Zodra dat bewust werd, moest een zondoffer gebracht worden. Er was/ is altijd een weg terug bij God.
God had bepaald dat het zondoffer dat de priester had geofferd dat ook zelf moest eten in de Voorhof, behalve als hij zelf had gezondigd. Het zondoffer ( Hebreeuws: de zonde) moest door de priester worden gedragen in zijn lichaam, net als Christus onze zonden droeg. Het vroeg ook een geestelijke inleving. Lijdt een lid in de gemeente, dan lijden alle leden mee, zegt Paulus. Maar wat als een lid zondigt? Dan zondigen niet alle leden, maar dragen wel verantwoording. Niet gaan roddelen, maar de zondaar aanspreken en terecht brengen. Draag elkaars lasten. Bedenk en leef u in wat Jezus heeft gedaan aan het kruis!

De weigering van de priesters om het zondoffer te eten
Waarom aten de priesters het zondoffer niet op de gewijde plaats? Aaron was twee zonen kwijtgeraakt en dat lag zwaar op zijn hart. Waren het schuldgevoelens, medeverantwoordelijkheid ? Hij wordt er niet om veroordeeld, door de Heere.
Christus deed de wil van de Vader, tot op de bodem van de lijdensbeker. Om ons te verzoenen met de hemelse Vader. Ligt daar uw en jouw zekerheid?