Samenvatting

Omdat we de afgelopen maanden niet, of beperkt, als gemeente bij elkaar konden komen, is de viering van Pasen en Pinksteren er een beetje bij ingeschoten. Op deze dag van intrede zal Pasen en Pinksteren op 1 dag gevierd worden. Vanmorgen gaat het over de opgestane Heere en vanmiddag gaat het over de Heilige Geest die we ontvangen hebben.

Waarin maken wij als Maranathakerk Rotterdam Zuid het verschil? We geloven in God, maar dan in de orthodoxe variant: hervormd gereformeerd oftewel schriftuurlijk bevindelijk. Daarnaast hebben we een liturgie met een klassiek patroon. Zo geven we invulling aan de lof en aanbidding aan God en we voelen er ons goed bij. God heeft hierdoor gewerkt en Zijn zegen gegeven. Daar zijn wij dankbaar voor. We staan in een lange traditie van jaren dat God werkt in onze gemeente. Wij hebben het aan onze trouwe en geduldige God te danken dat we hier zijn. Daarom prijzen wij onze God en Vader die in Zijn liefde naar ons omziet en met ons doorgaat, ondanks dat we kwetsbaar, schuldig en zondig zijn. Wij zitten hier in de gemeente voor de toekomst van God en de hemelse heerlijkheid.

Door de secularisatie van het hart kan God er echter bij inschieten. Net zoals met ijs, dat van onderaf smelt, maar je zakt er wel doorheen. Het kan zo zijn dat we niet meer zo gemotiveerd zijn voor de dienst van God. Dan is onze traditie maar dun ijs, waar we zo doorheen zakken. De kerkenraad heeft ook aangegeven dat de urgentie is dat we God en het geloof niet kwijtraken. Voor zandgrond, in welke vorm dan ook, is geen belofte. De belofte geldt voor degenen die geworteld zijn in Christus. Buig hiervoor je knieën, ook als je er geen zin in hebt. De goede strijd begint met het tegen je hart ingaan en met te volharden. We vinden het moeilijk om dat te doen. Als we dat echter wel doen worden we vervuld met God en Christus.

Houd in gedachten dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt. Volgens Paulus deed Timotheüs dat zelfs niet, ondanks dat hij er mee opgevoed was. Aan het einde van de brief schrijft Paulus “ik heb de goede strijd gestreden en het geloof behouden”. Daarin lezen we dat het geloof en de omhang met God ons zomaar kan ontglippen. We kunnen zomaar in beslag genomen worden met van alles en nog wat, inclusief het kerkelijk werk, waardoor we van God vandaan raken. Paulus is een realist, want hij erkent dat het een gevecht blijft. Als je het niet wilt kwijtraken, moet je elke dag herinnerd worden aan het werk van Christus. Dan blijven we in Zijn liefde en dragen we vrucht. Dat herinneren en bidden moet je zelf doen en zelf ervaren. Als je dit voor ogen houdt, dan zul je je ogen uitkijken. Paulus voegt er aan toe “die uit het nageslacht van David is”, waar we uit kunnen zien dat God ook doorgegaan is tot de geboorte van Davids Grote Zoon: de Heere Jezus Christus. Zo kan God ook door ons Zijn Koninkrijk door laten gaan. Ook als we zorgen hebben over onze kinderen of kleinkinderen, mogen we ons vasthouden aan deze belofte door in gedachten te houden dat Jezus uit de doden is opgewekt.

Amen.