Toen de oprichter van het Leger des Heils, William Booth, een grote Godsman werd begraven zat een methodistenpredikant te huilen en te bidden. Hij bad: O God, do it again! Denkend aan het werk in de sloppenwijken van Londen. Dat herken ik. God gaf elke eeuw revivals, ook in Rotterdam, ongewone krachten van de Heilige Geest, vuur en wind. Dode orthodoxie weg en vreugde, vuur, verzekering en vrijheid bij de kinderen van God. Het is niet genoeg om te survivallen!

1) Voorwaarden. …en Mijn volk…hun slechte wegen…
2) Vruchten: …dan zal ik…hun land genezen.

God verschijnt voor de tweede keer aan Salomo. De eerste keer toen hij het koningsambt kreeg bij Gibeon, toen God vroeg wat hij wilde: Wijsheid en rijkdom kreeg hij erbij. 25 Jaar later verschijnt God voor de tweede keer. De eerste keer een dialoog, nu een monoloog. Gibeon en Jerusalem. Offer – geen offer. Nu een waarschuwende toon. God zelf bevestigt dat bij het verlaten van Zijn wegen er oordelen volgen. Ook zo met de Maranathakerk? Salomo neemt het niet meer zo nauw als in het begin, en wij? Hij is druk met bouwen, apen en vrouwen. Vs.13: Wanneer Ik de hemel sluit…Letterlijk is er dan geen regen meer, figuurlijk geen geloof tot God, geen verbinding van God tot mensen en mensen tot God. De klacht van veel kinderen van God is dat ze zich zo dodig voelen. Geloven was vroeger een explosie van vreugde, nu is het zo plat.  Hoe kan het anders worden? Reformatie, nadere reformatie, reveil, Maranathabeweging Rotterdam. Vs. 14: Mijn volk is letterlijk Israel en kan worden vertaald met alle dopelingen, kerkgangers en in het bijzonder Zijn kinderen. In Antiochie zij men: Christianen, volgelingen van Christus!  Salomo is Jedidja, de beminde van de Heere. In het tweede deel van zijn ambtsperiode ging het mis, hij zonk in, verachterde in de genade. Jezus zegt: Ik heb tegen u dat gij uw eerste Liefde verlaten hebt! Jos Boot, (herbevestigde ouderling) ik weet nog dat jij straalde bij mijn preek over de verloren zoon! Stralende ambtsdragers! We moeten ons verootmoedigen, de minste zijn, de onderste weg gaan. Laten we ons schamen over onze ondankbaarheid en soms/vaak nutteloze tijdsbesteding. Jezus zei over de ijverige Farizeeers: Tevergeefs eren zij Mij. Bidden met je hart vergt concentratie. Een nieuwe periode van vier jaar, stel je voor dat de Heere Jezus nu letterlijk op deze stoel daar zou zitten, temidden van ons, wat zou je Hem vragen? Och, dat U de hemel zou openen…Laat die zegen neerdalen. Gods aangezicht zoeken. Vroeger keek ik als ik kattekwaad had uitgehaald naar de ogen van mijn vader, die boekdelen spraken. Kijk God naar de ogen en bekeer je van je boze wegen. Dit wordt tot Gods kinderen gezegd! U, alle avondmaalgangers. Als Gods volk zich verootmoedigt, komen zondaars tot bekering. Kijk eerst naar binnen!
Vrucht: Dan zal Ik…Verhoring, genezing, vergeving, opnieuw! Denk niet dat de opwekkingen alleen vroeger voorkwamen. De Heere geeft de weg aan waardoor het opnieuw kan gebeuren. Hij is Dezelfde, Zijn arm is niet verkort en Zijn hand heeft groot vermogen! In de laagte wordt het gevonden. Verwachtingsvol: God gaat opnieuw beginnen! God maakt iets nieuws vandaag. Een volle, overlopende maat, vensters uit de hemel. Je bekeren van je eigen weg. De hemel is een volle schatkamer, laten we Zijn zegen afbidden.
Als je zonden zijn vergeven, krijg je volle vrijmoedigheid en verheuging. De Heere geve dit ook voor onze gemeente naar de rijkdom van Zijn genade.