Samenvatting:

k sla mijn ogen op naar de bergen, mijn hulp is van de Heere die de hemel en aarde heeft gemaakt. Het is een voorrecht om voor deze grote gemeente te mogen staan. Ik breng u de groeten over van de Gereformeerde kerk in Zimbabwe, in Naam van de Vader Zoon en Heilige Geest.Van de gemeente in Tinde, verbonden met Rotterdam en ook het seminarie. En ook de groeten van Afrika. En van een speciale familie, van mijn vrouw en dierbare kinderen. Kinderen zijn een erfenis van de Heere. Een goede man of vrouw zijn Gods gift. Kijk eens naar de gene die naast u zit en zeg goeiedag.
Ook de groeten van het gezin waar ik nu verblijf: Van Poelgeest; en de kerkenraad.

De kerntekst van vanmiddag is Mar 14:36. Laten we partners in het gebed zijn met de Heere Jezus om zo de wil van God te vervullen. Als Christus kan bidden hoe zouden wij dat dan niet doen? Onze noden en ook onze vreugde brengen aan de Heere. Een uiting van ons hart en onze ziel. Een fluistering van ons hart aan de Heere. Hoe vaak praat u met God en God met u? Een vriend helpt je als je in moeilijke situaties zit. Die altijd bij u is, als je problemen hebt in pijn; een betrouwbare vriend die je nooit verlaat onder welke omstandigheden ook. Hoe zou u zich voelen als u in de steek gelaten wordt door een vriend. Als u in sociaal, economisch, lichamelijke, geestelijke pijn verkeert. Menselijkerwijs zou je met gelijke munt willen betalen.
Jezus zat in die situatie. Hij kwam het te boven door met God te praten. Het evangelie van Marcus: opent met dat het het Goede Nieuws bevat, van de Zoon van God. Jezus wordt geportretteerd als een man van daden, met daden, zonder wrok. Zijn autorioteit zien we ook in zijn onderwijs. De kracht die Hij heeft om kwade geesten tegemoet te treden, Zijn houding van vergevingsgezindheid. En Hij noemt zich de zoon des mensen. Hij wilde dicht bij mensen staan.
Hij is gekomen om zonden te vergeven. Marcus schreef dit in Rome, het belangrijkste gedeelte is over de Messias. In de onderkenning van Petrus in H8. Wie zeggen de mensen dat Ik ben? En wie zegt u dat Ik ben? Door de goddelijke openbaring wist Petrus het antwoord te geven. Zoon van de levende God. Marcus schrijft zijn evangelie recht toe recht aan, op een krachtige manier. Meer dan woorden zonder daden.

Het verhaal van Marcus eindigt met de wederopstanding. Hij stierf aan het kruis om gehoorzaam te zijn zelfs voor diegenen die Hem uitjouwden. Zijn lijden en verwerpen, verlatenheid door trouwe vrienden. Hogepriesters, schriftgeleerden, de oudsten. We zien zijn kruisiging. Een gift die leven brengt in de wereld. Juist in deze tijd geeft het ons hoop ook al hebben we pijn.

Hier zien we Jezus in de hof van Gethsemane. Hij neemt 3 nadere vrienden mee, Petrus Jacobus en Johannes. Het moesten gebedskringen zijn, maar twee cirkels bestonden uit slapende mensen. Samen delen met zijn dierbare vrienden en in dit gezelschap ziet Hij zijn angst voor ogen.

Hoe zou u zich voelen als u in gezelschap was van zulke vrienden, die u alleen laten. Jezus wilde drie dingen doen in Gethsemane.
1 Menselijk samen zijn met zijn discipelen. Hij had niet alleen eten nodig, drinken, kleding, onderdak en slaap. Maar ook mensenlijk contact. Hij had een menselijke natuur naast zijn goddelijke. Samenzijn in een hechte gemeenschap. Maar de pijn die hij ervoer is het slapen van de discipelen. De verwerping door hen. Verworpen door de priesters en oudsten. En door Judas, de vertrouwde discipel, door geld. Hoe zou u zich voelen als u zo'n vriend zou hebben.

2 Hij verklangde naar goddelijke gemeenschap met de discipelen, teamwork. Hij wilde niet alleen gelaten worden, het is niet goed dat de mens alleen zij. Eenzaamheid kan grote zorg brengen, depressie. Hij wilde gezelschap. In tijden van moeite en pijn, willen we graag dat mensen er zijn. Zonder dat ze iets bijzonders doen of praten, maar een glimlach, een omarming. Er zijn.

Maar juist de mensen die eerst zeiden, we zullen je nooit verlaten, als het zou betekenen dat we moesten sterven. Zij lopen weg, laten Hem, alleen. Ze konden nog geen één uur bij Hem blijven.

3 Hij wilde bidden naar Gods wil. Dit leerde Hij zijn discpelen. In Mat 6:10 Uw koninkrijk kome, wil geschiede. Twee dingen kwamen er boven. Menselijker wijs had Hij niet dood willen gaan. Dood is pijnblijk, en niet makkelijk. Ik ben in ziekenhuizen geweest. Mensen op hun eind te zien, sommigen kreunend, sommigen huilend, andere stil maar met pijn. Deze pijn kende Hij ook. Hij was pas 33 jaar oud. Het is goed om zo jong te sterven. Hij had nog niet alles meegemaakt. Nu zou ik kunnen gaan genieten van het leven. Hij moest Gods leiding zoeken, want als Hij niet gestorven zou zijn, was dat een triomf geweest voor de duivel – 'ik heb gewonnen in de hof van Gethsemane'. Hij moest sterven en roepen aan het kruis, Mijn God waarom hebt Gij Mij verlaten.
Hij wist dat Hij niet aan het kruis kon ontsnappen. En Hij onderwerpt zich aan de wil van God terwijl Hij in doodsangst is. Abba Vader, alles is mogelijk bij U.
Hij wist dat Hij echt tot een Vader bad. Alles is mogelijk bij U. Hij onderwerpt zich echter aan de wil van de Vader. Hoeveel kinderen onderwerpen zich daadwerkelijk aan de wil van de eigen ouders. Al is de vader een gewoon mens, een kind vertrouwd zijn vader. Mijn vader zal voor me klaar staan. Maar het gaat niet om Mijn wil, maar de Uwe. Zijn vrienden slapen. Als iemand snurkt, dan ben je klaarwakker. Hoe frustrerend is dat. Maar Hij weet, dat Zijn hemelse Vader niet slaapt, als Hij in doodsangst verkeert.
Hoe zou u reageren als u verlaten wordt door uw grootste vertrouwelingen. Maar Jezus wist dat Zijn Vader Hem nooit in de steek zouden laten.
Eén uit de gebedskring, die Hij onderwezen had, hij brengt de groep van vijanden. Hij verried Hem niet alleen, maar gaf Hem over in de hand van zondaren. Psa 55:12 het is geen vijand die mij hoont..

Het is pijnlijjk, maar u was het zelf een mens als ik. Mijn vertrouweling, persoonlijk vriend. Geen vreemdeling. Wij wandelden samen in goed gezelschap en toen keerde je je tegen mij.
Gebeurt het in het gewone leven ook? In de gemeenschap waarin u verkeert, bent u wel eens apart gezet in uw eigen familie? Pijnlijk. Jezus zegt ook, wat u wilt dat de mensen u doen, doe dat een ander. Psa 22 kwam dit al terug. Ben ik dan ook zo? Het gebeurt alleen als we niet in gemeenschap zijn met Jezus. Wat was Jezus reactie hier? Hij liep niet weg. Het was nacht, hij had kunnen vluchten, maar hij wilde gehoorzaam zijn.

Parnerschap met God en Jezus in ons leven is uiterst belangrijk. Samen zijn met onze Redder in tijden van nood is belangrijk. Verraden wij soms niet de mensen die tijd en plaats met ons delen, en zelfs onze Redder... Maar Jezus vanuit de diepe pijn, ging een diepe Goddelijke gemeenschap aan met de Vader. Dan moeten wij dat ook doen. We moeten praten met God. Hij verried zijn vader niet voor zondaren. Hij zei zelfs het is volbracht. De descipelen sliepen. De duivel kon Hem echter niet verslaan.
Hoe voelde het als u een ander vraagt om voor u te bidden, en ze zeggen, dat kunnen we niet. Gebed verandert dingen. Gebed is het wapen van een christen. Maar we bidden als gemeenschap. Als vrienden. In partnerschap met God en de Vader en Zoon, en de Heilige Geest. En mensen vergeven die er door heen slapen als wij in nood zijn, en voor hen bidden want Jezus bad voor hen.

Mat 5: hoe Jezus zijn discipelen onderwees. Er is gezegd , u moet uw naaste liefhebben en vijand haten. Maar iIk zeg u – heb uw vijanden lief, zegen hen die u vervloeken,. Doe goed aan hen die u haten. En bid voor hen die u mishandelen. Laat ik deze vraag stellen: Wie heeft de kracht om te bidden voor mensen die u in de steek laten, uw vijanden te zegenen. Het vraagt een dichte partnerschap om dat te doen.
Partnerschap met elkaar. Het voelde zo goed, dat u bad voor Zimbabwe, en Afrika. Wij bidden ook voor u. Ik hou van broeders en zusters, om wille van Jezus Christus, die ook van zijn discipelen hield die gewoon sliepen. Als Gods dat kon, wie zijn wij dan om niet te bidden?
Hoe zou u het vinden, als mensen uw hartsgeheimen verraden. Haat? Maar laten we al onze haat bij Jezus brengen en practische gebeden bidden. Moge God ons helpen om voor elkaar te bidden.