Samenvatting

Hoofdstuk 3 van Klaagliederen gaat over persoonlijk leed. Hier spreekt een man die veel heeft meegemaakt. Ook op andere plekken in het Oude Testament klagen gelovigen. Ze betrekken God bij hun nood. De Klaagliederen in de Bijbel moedigen ons aan om ook onze klachten en onze nood uit te roepen tot God. Juist ook in deze tijd en omstandigheden.

Klagen tegen God is iets wat wij niet zo snel doen. We praten zogezegd eerder achter Gods rug om tegen andere mensen over onze nood en de dingen die ons tegenzitten, dan tegen God zelf. Bidden we te netjes; te kerkelijk? Is het inderdaad ‘niet klagen, maar dragen’ en ‘je moet het maar overgeven’?! Geven we hiermee niet te snel op in plaats van dat we hopen op God?!

Paulus schrijft aan de gemeente van Rome dat de schepping zucht en dat ook wij zuchten in de verwachting van de verlossing. De Geest komt onze zwakheden te hulp en pleit voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen.  Als wij niet meer volhouden komt de Geest en neemt Hij ons klagen over.

De man uit Klaagliederen 3 klaagt niet om het klagen. Het is niet zo dat hij nooit ergens tevreden mee is. Klagen is goed en mag, maar blijf er niet in hangen. Voor de man in Klaagliederen 3 heeft klagen niet het laatste woord. Tijdens het klagen brengt hij een lied in over Gods goedheid en barmhartigheden. Gods goedheid uit zich onder andere in Zijn verbondstrouw. Zijn woorden mag je toepassen in je eigen leven. Zo is er midden in de nood hoop, want Zijn goedheid en barmhartigheid is er elke morgen. Groot is Zijn trouw!