Samenvatting

Openbaringen 1 beschrijft de gevangenschap van Johannes op het eiland Patmos. Omdat Johannes
het Evangelie wilde verspreiden, is zijn mond gesnoerd, nu zit hij alleen, afgesloten van de
buitenwereld en niet in de staat om het woord te verkondigen. Het is specifiek ook de dag des Heere
(de zondag), waar dit moment zich afspeelt. Het doet denken aan de tijd waar wij nu in leven,
afgesloten van de mensen waar we normaal heen konden en meer niet in staat om naar de kerk te
gaan. Maar ook buiten deze tijd om kunnen wij ons alleen voelen in de zorgen van het leven en de
zonden waar we mee worstelen. Wij kunnen zoals Johannes alleen vast zitten op ons eiland.
Johannes hoort echter ineens een geluid, een stem als een bazuin. Johannes moet zich omdraaien
om te zien waar het vandaan komt; het komt vanachter. Het is de Heere Jezus. Het is niet voor niks
dat de stem van achter klinkt, Johannes moet er iets voor doen om erop te reageren. Zo is het ook bij
ons als wij ineens de stem van de Heere horen. Wij moeten ons dan ook omdraaien; bekeren. Of
luisteren wij alleen naar het Woord en doen er uiteindelijk niks mee? Veranderd er iets in ons leven
als wij Zijn stem horen?
Johannes ziet Jezus in Zijn volle majesteit en heerlijkheid. Hij heeft Jezus gekend en zelfs zijn vriend
genoemd, maar nu ziet Johannes Hem als zijn God. Jezus vertoont zich als een Priester, Koning en
Rechter. Met een lang gewaad, gouden gordel, blinkend gezicht en gloeiende voeten staat Hij voor
Johannes. Johannes kan niets anders dan als dood te vallen. Zoals wij nog wel eens kunnen zeggen
dat wij ons zogenaamd ‘’dood’’ schrikken, maakt Johannes dit werkelijk mee. Johannes besterft hem
wanneer hij als zondaar voor de Heere Jezus staat. De ogen van God kijken dwars door Johannes en
ons heen. Hij ziet al onze zonde en onreinheid. Ondanks dat Johannes zo nabij Jezus geleefd heeft,
weet hij dat hij als zondaar niet voor Hem kan bestaan. God kan worden vergeleken met een zon
waar wij niet in kunnen kijken. In de Bijbel wordt God ook als een verterend vuur beschreven. We
kunnen zeker nabij God leven en Hem dichtbij ervaren, maar vergeten wij ook Zijn Heiligheid niet?
Als gelovigen zijn wij niet ineens verheven boven alle menselijkheid en zonden, kijk maar hoe
Johannes reageert. Als wij ons spiegelen aan de volkomen Heiligheid van de Heere Jezus, dan raken
wij onze eigen waardigheid kwijt.
Wanneer Johannes valt staat er geen punt achter de zin. De zin loopt door; Johannes valt voor Zijn
voeten! Zelfs al zijn ze beschreven als gloeiend koper. Jezus tilt Zijn voet niet op om de zondaar te
verpletteren, maar strekt Zijn rechterhand over hem uit. Johannes mag Zijn bewarende hand op zich
voelen. Jezus buigt over ons als zondaar heen en houdt ons vast met Zijn handen zoals een vader dat
zou doen. Dit zijn de doorboorde handen die het verhaal vertellen van de liefde die Jezus voelt voor
ons. Dit gebeurt er met de zondaars die niet kunnen bestaan voor God; hij krijgt Zijn handen om zich
heen.
Hij fluistert erbij: Vrees niet. Zo komt de Levensvorst, de Koning der Koningen, de Almachtige tot Zijn
kinderen en Zijn kerk. We hoeven niet bang te zijn. We zullen niet sterven maar leven. Hij is altijd
nabij, zelfs als wij alleen vastzitten op ons eiland. Amen.