Samenvatting

Johannes 20:3-8 ‘Pasen vraagt om een reactie’
Wat een feest, Pasen! Christus verrees, halleluja. Lof is in Johannes 20 ver te zoeken. Het lijkt eerder verdriet en verwarring bij Maria, Petrus en Johannes. Pasen vraagt om een reactie:

1. Komen
Johannes 20 is een bedrijvig hoofdstuk. Maria is als eerste gegaan, observeerde het graf, zag de weggerolde steen en ging terug. Het Grieks heeft drie woorden voor zien: vluchtig waarnemen, dat doet Maria. ‘Grafroof’, is haar conclusie en ze rent naar Petrus en Johannes. Zij vertonen geen euforie. Eerder verschrikking, maar bewegen zich wel naar het graf toe! Zit er bij ons nog beweging in? Veel leven in de lengte x breedte, de oppervlakte. Je krijgt pas inhoud als je ook leeft in de hoogte! Dan ben je een discipel van Jezus, dan kom je in beweging. Pasen is dat het Woord als een pook het vuurtje oprakelt. Het is een liefdesverhaal, liefde overwint! Een magneet met onweerstaanbare trekkracht. De liefde overwint zelfs schaamte. De discipelen zijn diep geraakt door wat zij drie dagen geleden hebben gedaan: Hem verloochend en verlaten. Johannes vertelt twee keer de route van het huis naar het graf: Eerst zijn ze samen opgelopen, maar gaandeweg wordt Petrus’ gang zwaar en Johannes haalt hem in. Petrus wordt op het matje geroepen en kan niet meer op een draf richting het graf. De Bijbel heeft daar oog voor. Pasen is geen glad verhaal over twee mensen bij wie het geloof voortkabbelt. Ze zijn de weg kwijt, maar toch gaan ze. God is de bewegende oorzaak! Hij laat niet los de werken van Zijn handen, Hij zal Zijn werk voleinden! Calvijn zegt: de gehechtheid aan Christus dringt Petrus tot zoeken! De Dordtse leerregels zeggen dat je voor een tijd de oefening van het geloof kan verbreken, je geweten verwonden en het gevoel van genade verliezen. Het leven met God gaat door de diepten en soms ben je daar zelf de oorzaak van. Maar… de trekkracht van de Opgestane is er en daarom komen ze!

2. Zien
Vers 5: Johannes buigt voorover en ziet niet veel meer dan Maria zag. Er staat hier weer ‘vluchtig waarnemen’ in het Grieks. Johannes, ga nou naar binnen man! Hij aarzelt. En dan haalt Petrus hem weer in, vers 6: hij zag de doeken liggen, en de zweetdoek apart. Dat zagen Johannes en Maria niet. Petrus’ zien is ‘analyserend zien’ in het Grieks. Hij verbaast zich, staat er in Lukas, wat is hier gebeurd?! Heeft u ook een beschouwende wijze van Pasen vieren? Dan is de waarheidsvraag belangrijk voor je. Maar dan ben je wel nog op zoek: op zoek naar argumenten en die zijn er! Wat zou het geloof waard zijn als het niet verankerd ligt in de geschiedenis? Petrus beschouwt en zoekt naar argumenten, ‘We zien het, maar doorgronden het niet…’ Geloof is méér dan de waarheidsvraag, hoe belangrijk dat ook is. Je moet van toeschouwer een betrokken deelnemer worden! De vonk moet overspringen, net als bij Petrus, als Jezus Hem later vraagt of hij Hem liefheeft. Johannes zegt in vers 9: want zij kenden de schrift nog niet. Het geloof heeft het Woord nodig. Liefde en geloof gaan hand in hand. Ze wisten het wel, maar ze brachten het zichzelf niet te binnen en vertrouwden niet op psalm 16: Uw Heilige zal geen verderving zien… Geloven is geen construeren, maar een reactie. Pasen is je laten overweldigen!

3. Geloven
Petrus en Johannes zien hetzelfde, maar als Johannes naar binnen stapt staat er: …en [hij] geloofde! Het derde gebruik van het woord ‘zien’ is in vers 8, daar betekent het dóórzien. Inzien. Iets doorhebben. De uitleg kunnen volgen, dan komt het binnen. Johannes gelooft! Begrijpt Johannes nu hoe Jezus precies is opgewekt? Nee. God leidt Zijn kinderen het graf binnen om het resultaat te zien. Geloven is juist beseffen dat er een realiteit is die jouw verstand te boven gaat! Wat als je alleen maar leeft bij het hier en nu? Dan heb je een oppervlakkig leven… als je geen rekening houdt met een God die kan inbreken in dit leven, die je liefde kan geven, waarvoor zijn we dan op aarde? Als het echt niet bij je binnenkomt moet je onthouden dat God een komma maakt van jouw punt. Dat is Pasen. Dan ga je rekenen met de levende Christus, die in mijn verlegenheid Zijn gelegenheid ziet! Als je Hem het werk laat doen, dan breekt de lente aan. Petrus zegt later: hoewel u Hem niet ziet, gelooft u in Hem! Geloven is zien. Hij komt zo nabij, hij maakt af waaraan Hij begint! Luther zei: vivit, Hij leeft! Petrus en Johannes reageren. Wat is onze reactie? Overgave: ‘U bent het, Uw zegen, Uw leven, dat is mijn leven!’ Amen.