Geloof, hoop en liefde als hangertje. Kruis, anker en hartje. Het meeste van die drie is de liefde. We vinden ze terug in de tekst. 22: in volle zekerheid van het geloof. 23 hoop, 24 liefde.
Het slot van de brief is heel practisch. Laten wij – aansporingen

U maakt ons één en U bracht ons samen.

1 laten wij geloven (22)
2 laten wij hopen (23)
3 laten wij liefhebben (24)
4 laten wij kerken (25)

Geloven ziet op God; hopen: schroom niet om te getuigen van de hoop de in u is, dus naar buiten. Liefhebben: naar elkaar; kerken heeft te maken met jezelf, discipline.

1
Over een paar weken zit de kerk helemaal vol op Tweede Paasdag. Familie en vrienden in de kerk. Gesprekken, strijd erbij, en dan mag je geloofsbelijdenis afleggen met de kerk van alle plaatsen en alle tijden. Dat hadden de Hebreeuwse gelovigen ook meegemaakt. V22: ze zijn gedoopt, houd die belijdenis vast! Er is niets ergers dan weer terug te vallen in Jodendom, heidendom of waar ook. V26 – dan blijft er geen offer meer voor je over. Laten wij – tot Hem naderen in de volle zekerheid van het geloof. We zijn verlost uit zonde- en doodsmacht. Door het bloed van de Heere Jezus. We gaan de woestijnreis door op weg naar het hemelse Kanaän. Of het nu 56 jaar duurt of anders. De Heere God ging mee in de tabernakel. Ons voorrecht is dat we heel dicht bij God mogen komen, daar halen we onze kracht vandaan. Die omgang met God, onze stille tijd is de basis. Als je tijd neemt om stille tijd te houden, ga je anders de week in. Onze christelijke wandel door deze wereld heen, is een wandel die begint in het heiligdom. Daarvanuit besteed je de tijd. Laten wij tot Hem blijven naderen. Omgang met de Vader, de Heere Jezus, de heerlijkheid van Christus, daar mag ik God voor bedanken. Die intimiteit met God.

2
De belijdenis van de hoop. Je spreekt erover naar de wereld. Altijd bereid tot verantwoording van de hoop die in je is. Al mijn “kaarten” heb ik op Hem gezet; valt Hij om, dan val ik ook om. Ik belijd niet regels en wetten, maar een Persoon die voor mij ontzettend kostbaar en dierbaar geworden is. Mensen met een hemelse hoop. Laat je dat niet afpakken. Geloof je nog in een hemel en een hel, joh? – al gaat het tegen alle “wetenschappelijke” argumenten en spot in, vasthouden hoor! Al denk je – ik kom er nooit. Komt reisgenoten - het hoofd omhoog. De hoop houdt het hoofd boven water. Op het plaatje in de zondagsbrief: bergbeklimmers, ze zitten aan touwen vast. Één is de leider en anderen volgen hem, die aan hem zijn verbonden. Hij kent die berg. Boven op knoopt hij het touw vast. Ze moet nog een eind klimmen – hij roept. Pas op daar, soms wordt er geseind via dat touw. Hoe hoger, hoe duizelingwekkender het ravijn is. Eigen handen en voeten, verstand  – daar kom je er niet mee. Ik moet zelf klimmen, maar ik hang aan dat touw. De Heere Jezus is de voorloper. Hij is de hemelen alvast doorgegaan, en vastgemaakt aan de troon, de touwen van Gods beloften.

3
Liefde onderling, elkaar. Hoe gaan we met elkaar om. Hoe kijken we naar elkaar. Laten we op elkaar letten – niet bespioneren om op aan te merken. Maar op elkaar acht geven. Aandacht geven juist als het van buiten intimiderend wordt. Het is niet makkelijk. Sommigen hebben een lief karakter. Maar een kind van God met een prikkeldraadkarakter – elkaar liefhebben... het is een opdracht. Er zijn dwarsliggers – en die heb je ook nodig. Heb elkaar vurig lief. Het is een oefenterrein om je oefenen in nederigheid. Al heeft hij nog zulke lange tenen, en een kort lontje. Het kan alleen als ik weer begin in mijn binnenkamer, als ik Zijn liefde mag smaken. Dan kan ik het ook opbrengen om zelf lief te hebben, liefhebben naar zijn ziel, niet omdat hij zo'n lief karakter heeft. Ik zie mijn medegelovige in het licht van Hem. God heeft Hem liefgehad. Zo mogen we elkaar aanvuren om lief te hebben. De gemeenschap met Christus is de basis van de gemeenschap der heiligen.
Bedroeven als er zonden zijn en verblijden als er zegeningen gevonden worden. Blij met de blijden, bedroefd met de bedroefden. Niet ieder voor zichzelf. Liefde voor elkaar is een wezenstrek van de gemeente van God, 'aanvuren' – paroxysmos  – nu nog het medische woord voor een crises in een aandoening.

4
Laten we kerken – daar wordt de liefde vastgehouden, zondags maar ook door de weeks, bijbelkringen, jeugdvereniging, clubs, elkaar vasthouden. Als je het touw loslaat val je vroeg of laat. Samen, elkander, tezamen. Niet in je eentje. Door zingen vuur je elkaar aan, Laat ons samen Israël Heer -  dat zing je niet voor God, maar aan elkaar gericht. Ps 118: laat ieder –  kom zing mee. Komt buigen we ons dan eerbidig neer, dat zeg je tegen elkaar. Kom reisgenoten... als je het even kwijt ben, dan krijg je die verrekijker weer. Dat hemelse land – ik zie er weer een puntje van, kom, hoofd omhoog.
Hoe kwam dat, in die tijd, dat ze die onderlinge samenkomsten na gingen laten – bij de Hebreeën was het angst. Geïntimideerd. Zo kwamen er gaten. Die en die missen we. Je houdt het vol als je een binnenkamet hebt. Als die lijn open is. Je komt om God te ontmoeten en ook de broeders en zusters. Het heiligdom waar het volk vergaderd is. Kerktelefoon is mooi, dominee, maar ik wou dat ik nog een  keer naar de kerk kon. Zij die kunnen – die willen soms niet, en zij die niet kunnen, willen zo graag.
'Ik ben bekeerd en een rechtse thuislezer.' zei ooit iemand, maar er is niets terecht gekomen van de kinderen, stuk voor stuk nog wereldser. Gezonde gelovigen bezoeken de samenkomsten. Gemeenschap van God gaat samen met de samenkomst. Als je dat na laat gaat de hoop en de liefde en geloof na verloop uit. Kenmerken van de gemeente: de leer, gebeden en de gemeenschap. Maak je ervan los, dan val je uiteindelijk terug in het ravijn.

Een goede open haard: een pyramide van houtsblokken, dichtbij elkaar, als je er een uit haalt, dooft hij. Aanvuring van de liefde, onderling. “ik kom wel af en toe – ik heb een Bijbel, ik heb een vrouw en gebed en een computer – ik kan zo Tim Keller krijgen, of Carlsen of John Piper”. Toch is dat het niet. Je blijft niet warm. Je komt bijeen en bij Een. Samen in de naam van Jezus, zo houden we aan dat touw vast. Ik weet me verbonden in Hem met hen.
Hoe moet je groeien in het geloof – ik kom niet verder dominee. Vallen in zonden en vergevening vragen en opstaan, en dan weer. Ik modder maar aan. Onthoud dit: als je wilt groeien: GGG. Gods woord, gebed en de gemeentelijke samenkomst – ook als er een gastpredikant is. Daar heb je een voorsmaak van het eewig zalig leven.

In de eerste 3 eeuwen waren er christenvervolgingen. Diocletianus een van de laatste. Hij had een stadhouder, die zei – je moet die christenen gaan vervolgen, want ze zeggen er is maar één Koning – en niet de keizer, en dat zij eeuwig behouden worden  – Ik begin er niet aan, dat hebben al mijn voorgangers gedaan, ik laat het maar gaan. Maar je rijk word ondermijd.. Toen werden christelijke samenkomsten verboden. Ieder mag christen zijn, voor zich, achter de voordeur, privé, niet in het openbaar. Wat gaan we nu doen: het mag binnenshuis. Dan doen we het toch gewoon thuis? Maar ze zeiden, nee. Dat doen we toch niet. Want die samenkomst is voor ons onopgeefbaar. Samen zingen, zoeken, naar het plan van onze Heer. We gaan door met de zondagse samenkomst. De stadhouder zag dat – zie je wel, het zijn staatsvijanden – toen kwam de verschrikkelijkste vervolging van die drie eeuwen. Wat zouden wij gedaan hebben? Computerpreek uit het maranatharchief?  – die niet samenkwanen, werden afvalligen genoemd. 'het maakt toch niet zo veel uit?' – het maakt uit: dood of leven. Waar moet je dan aansluiten? Waar je meer over de Heere Jezus kan horen, waar je echt de Heiland hoort verkondigen, liefhebbers van de Heere Jezus. Je christen zijn is dood, als je geen deel hebt aan de gemeenschap van christenen.
Geen dwang, maar het is ook niet vrijblijvend – hoe branden mijn genegenheên.... kom ga met ons en doe als wij. Niet de dienst uitzitten, je bent niet veroordeeld tot die preek. Maar je komt  –  ik zou Jezus wel willen zien. Ik heb vandaag weer iets van Jezus gezien en het heeft me weer bemoedigd. Je kunt de week door, totdat je door de doodsjordaan gaat. Joke de Rooij is er door; dan is het zien en niet alleen geloven, daar is de vreemdelingschap verdwenen en zijn wij in het Vaderland.