Samenvatting:

Thema: ‘Van stilzwijgen naar lofzingen’
1. Bidden van de valse profeten (vers 26-29)
2. Bouwen van Elia (vers 30-37)
3. Beantwoorden van de HEERE (vers 38)
4. Belijden van het volk (vers 39)

Zendingsverhaaltje: John Paton, Australië. Kannibalen, woest gebied. Zendeling had het moeilijk, zijn woord droeg geen vrucht. Hij moet een uitdaging aangaan: er waren drie toverdokters, waar men heel bang voor was. Zij konden in contact met geesten mensen doden. Paton daagt hen uit: ‘jullie goden mogen mij doden, maar als ik volgende week nog leef moeten jullie mijn god erkennen.’ Eind van de dag zegt hij ‘ik voel niks hoor’! Volgende zondag zegt hij: ‘zie je, mijn God is sterker’. Toen kwam er een opening om te spreken over God en het woord draagt vrucht. Twee toverdokters komen zelfs tot bekering. Lijkt op het verhaal van Elia.

Bidden van de valse profeten
Vorige keer: kiezen op de Karmel. Elia, Achab en profeten gingen de berg op en er ontstaan twee kampen. Zwart vs. wit. Derde partij was het volk, dat wil eigenlijk van twee walletjes eten. Beetje God, beetje wereld. Elia zegt dat zij moeten ophouden met hinken op twee gedachten. Ze antwoorden niet één woord. Je vraagt je af: ‘Waar zou ik zelf eigenlijk gaan staan?’ Je wilt het allemaal wel, stille tijd enzo, maar je voelt je in je geweten toch een beetje twijfelachtig, toch? Hoe krijg Elia nou dat volk aan de praat? En mij? Hoe word ik weer enthousiast, into God? Anti ben ik nooit geweest, maar lofzinger ben ik ook niet eigenlijk… Elia komt met een weddenschap, duel op de Karmel. Duel tussen de enorme groep vs. de enkeling. Meerderheid heeft niet altijd gelijk. Hoog spel! Zwart begint, wit wint. ‘Welk kalf willen jullie?’, vraagt Elia, hij laat hen kiezen. ‘Als er ook maar een vonkje komt – je hoeft je altaar niet nat te maken zoals ik – dan hebben jullie gewonnen!’ De profeten roepen de hele dag Baäl aan, het volk is toeschouwer. Joodse legende zegt dat er een mannetje in het altaar zat met lucifers, maar die man werd door God net op tijd gedood door een slang. In het Louvre staat een zerk waarop Baäl staat, met een bliksemschicht. Maar hier is die bliksem ver te zoeken. Ze gaan bidden, een bidstond van 9 uur. Schrijnend voor God, in Zijn land wordt 9 uur lang tot een andere God gebeden. Er komt geen antwoord, geen teken van leven. Vlees van dat kalf is aan het verkleuren in de hete zon, maar het verteert niet. De profeten worden steeds fanatieker, doen een rituele reli-dans. Zoals het volk hinkt op twee gedachten, hinken de profeten tegen het altaar aan. Elia spot met ze. Waarom? Ze overtreden het eerste gebod. Hij geeft ze een figuurlijke knal voor hun hoofd: schreeuw harder dan, hij zit vast een moeilijke som uit te rekenen, of is hij naar de wc, of op reis. Ze schreeuwen zich schor. Vers 28: ze snijden zichzelf om medelijden op te roepen. Ze komen in extase, maar er komt geen antwoord. Les voor ons is dat de Heere Jezus tegen zijn discipelen zegt: ‘als je bidt, bid dan zonder omhaal van woorden’. God hoeft niet overgehaald te worden. Kijk naar Luther, die bleef bidden en kastijdde zichzelf. Dat is dus een gevaar, dat we God willen dwingen. God is al barmhartig en gewillig van zichzelf. Zijn naam is Hoorder van het gebed. ‘Altijd is gebleken hoe vrij uw kind u naderen mag.’ Onze God is nooit ver weg. Als een kindje zijn handjes vouwt, is God een en al aandacht. Kindergebedjes komen bij God aan. Want Jezus heeft zijn bloed al gegeven.

Bouwen van Elia
Vers 30: Elia nodigt het volk uit dichtbij hem te gaan staan. ‘Schuil maar achter het altaar wat ik ga bouwen.’ Jezus zegt ook kom tot mij, allen die vermoeid en belast zijn. Volk is ook weer wakker, want ze waren het zo zat. Geen regen, geen vuur, het was helemaal niet spannend. Wit is aan zet. Elia gaat als eerst het altaar herstellen. Er stond dus nog een altaar van de Heere. Maar tijdens de razzia van Izebel is het kapot gemaakt. Elia gebruikt twaalf stenen, ook al hoorde hij zelf bij tienstammenrijk. Hij laat zien dat het hele volk bij God hoort: eenheid! Als God weer een opwekking geeft, een late regen (Dit is de tijd van Elia!), dan krijg je oog en hart voor het hele volk van God, over kerkmuren heen. We zien daar al iets van. De kerkelijke zuilen worden gelukkig lager. Jongerenbijeenkomsten rondom het Woord, puur om Hem te zoeken en te luisteren naar Hem. Als die eenheid wordt hersteld, bijvoorbeeld in het gezin als je een moment hebt op elke dag, waarop je samen God dient. Het huisaltaar. Als dat versloft, moet dat altaar ook hersteld worden. Of je persoonlijke gebedsaltaar. Zie je Jezus achter Elia staan, biddend om de eenheid onder zijn kinderen? ‘Ga eens vier kruiken water halen’, huh, er was helemaal geen water? God voorziet in water tijdens de droogte, omwille van de verering van Zijn Naam. Ze gooien het water eroverheen, 12 kruiken in totaal! Kletsnat, bliksem kon het niet eens meer in brand steken. Bij het altaar valt de beslissing. Elia gaat bidden, vers 36, ten tijde van het avondoffer, om 3 uur ’s middags. Op dat moment, als Elia dat offer klaar maakt, is in Jeruzalem in het Zuidelijke Rijk de priester bezig om het avondoffer te bereiden! Door dat offer kan er alleen maar zegen komen. Dat zien we bij Daniel weer, maar ook Jezus stierf tijdens het negende uur op Golgotha. Op grond van dat offer dat later gebracht zal worden aan het kruis, gaat God nu bij Elia antwoorden. Opdat het volk van God weer gaat roepen de Heere is god. Hij luistert niet op grond van de gebeden die wij doen, maar op grond van Jezus offer. Wat bidt Elia eigenlijk? Doe jij mee met bidden? Helpt dat wel? Het volk gaat nog niet op de knieën. Psycholoog: bidden is verkapt egoïsme, je eigen verlangens projecteren op een opperwezen. Politicus: ambtsgebed schaffen we af, niet je handen vouwen, maar je handen uit de mouwen! Seculiere natuurwetenschapper: bidden om regen? Nee, regen heeft te maken met klimaat en wolken. Komt vast wel een keer, hoor, hoef je niet om te bidden. Moderne theoloog: Alle spreken over boven komt van beneden. Zijn er eigenlijk nog mensen die bidden? Elia: ‘HEERE (verbondsgod), zou u aan uw verbond willen denken?’ Hij beroept zich op de naam van de Heere. Dat ze u zullen erkennen. Vuur was de inzet, ‘Heere, antwoord me!’ Mensen kunnen jaren om iets bidden, maar vragen ze wel eens echt of God wil antwoorden?

Beantwoording van de Heere
Het vuur knettert uit de hemel, de rillingen liepen over de ruggen van allen die erom heen staan. Dat is geen bliksem, dat is heilig vuur! Bliksem had het natte offer niet kunnen verteren, maar hemels vuur verteert zelfs het altaar, onze God is een verterend vuur. Rechtstreeks antwoord. Geen KNMI had dit kunnen voorspellen. Op grond van het offer dat in Jeruzalem gebracht werd, maar ook wat later op Golgotha gebracht zou worden. Waar slaat het vuur van Gods toorn eigenlijk in? Op die meute van lauw volk? Op de 450 Baälpriesters? Nee, op het enige onschuldige, het kalf op het altaar. Als het vuur vandaag moest inslaan, waar zou het dan gebeuren? Hier, het oordeel begint bij het huis van God. Niet bij een erotische beurs of in de Kuip, maar bij ons. Want wij weten het. Wij zijn grijs, lauw. Maar het gaat rakelings langs ze heen. Dienst van de verzoening en voldoening: plaatsvervangend offer, het lam van God. Genade. We zijn een kalmeringsbeweging in plaats van bekeringsbeweging. We verdienen inslag van het verterende vuur, maar het slaat in bij Jezus. Zo kan God ons met welgevallen aanschouwen.

Belijden van het volk
Het volk valt ter aarde en stamelt: de Heere is God, de Heere is God. ‘Er is geen God als Jahweh’, uit het lied dit is de tijd van Elia. Toen werden ze van zwijgers zangers. Ze vallen in het stof en verheffen God. Wat een God is Hij! Die 450 profeten waren doodop natuurlijk, die knielden niet mee. Had wel gemogen! Maar ze wilden niet. Maar het volk wel, in plaats van tweeslachtig zijn ze nu eenduidig. Ze hebben de keus gemaakt. Weet je waar die beslissing valt? Kom mee, dan gaan we samen naar Golgotha. Je staat er met je neus bovenop, kijk wat daar gebeurt: een mes, oordeelsvuur, een offer in jouw plaats. Kan je dan nog zwijgen? Heere Jezus u bent het voor me! Dan word ik van een stilzwijger een lofzanger. Als ik in gedachte sta bij het kruis van Golgotha… bij het kruis, bij het kruis geef ik alles aan u, vol ontzag voor u. Heb je de keus nog niet gemaakt? Kijk nou eens goed. Jarenlang hinkte het volk, urenlang baden de profeten. Vorige week was het Jom Kippoer (Grote Verzoendag): vasten en belijden, Sjamai Jisraeel, zijn koningschap is voor altijd en eeuwig, Adonai Elohim, de Heere is God (7x)! Maar er is nog een andere kant, onderaan de berg worden de profeten afgeslacht… Er komt een dag van afrekening! We zien hier toerekening en afrekening! Zo is onze God ook, Lukas 19: ‘Zij die niet gewild hebben dat Ik Koning over hen zou zijn, breng ze hier en slacht ze af’. Er stonden drie kruisen op Golgotha, die ene was zo dichtbij maar ging voor eeuwig verloren. Het is vreselijk te vallen in de handen van de levende God. Waarom heb je niet gebogen? Dat is de ernst van het kruis. ‘Wee u, als u op zulk een zaligheid geen acht slaat.’ Amen.